Zaimki osobowe, czasownik, przysłówka i partykuła,

Konnichiwa! :)

Dostałam właśnie książeczkę do nauki japońskiego z podstawowymi słówkami, rozmówkami i zarysem gramatyki jaka powinna być w mojej i twojej głowie. Na jej podstawie zrobię krótką notatkę (przynajmniej się postaram) na temat zaimków osobowych, czasownika oraz przysłówek i partykuły.

Zaimki osobowe

             Watashi - ja                                                                                      Watashi-tachi - my
   
             Anata - ty                                                                                          Anata-tachi - wy  

             Kare - on                                                                                           Karera - oni

             Konojo - ona                                                                                     Kanojora - one


"Anata" jest używane za słowo nieprzesadnie grzeczne, używane raczej w rozmowie z osobami, które dobrze znamy (np. sposób zwracania się żony do męża w domowym zaciszu ^^)
W stosunku do obcych wygląda to nieco inaczej...
"Anata" można wtedy zamienić na Nazwisko danej osoby, brzmi to o wiele grzeczniej i z szacunkiem do drugiego człowieka lub bardziej formalną formą "sochira" :)

Czasownik

Japońskie czasowniki występują w dwóch podstawowych formach: tzw. formie prostej, zakończonej na -u lub -ru, zapisanej w słownikach i służącej do tworzenia bardziej złożonych konstrukcji gramatycznych, oraz formie zwanej potocznie "-masu, desu" - a więc formie uprzejmej, używanej kiedy zwracamy się do osób obcych lub zajmujących wyższe od nas miejsce w hierarchii społecznej lub zawodowej.


Czasownik w języku japońskim nie odmienia się przez liczby, osoby ani nawet przez rodzaje!!!



W japońskim istnieją tylko dwa czasy, przeszły i teraźniejszo-przyszły. W każdym z tych czasów może przyjmować formę twierdzącą lub przeczącą.

Weźmy sobie to sobie na przykładzie orzeczenia czasownikowego : pić.

1.Czas teraźniejszy
forma twierdząca - Nomimasu 


2.Czas teraźniejszy
forma przecząca - Nomimasen

3.Czas przeszły
forma twierdząca - Nomimashita

4.Czas przeszły
forma przecząca - Nomimasen deshita


Przy czym odmieniamy imienny łącznik "desu" czyli "być" coś a la, hiszpańskiego "ser", angielskiego "to be" itp...



Więc powoli...

Przy 1. mamy Czas teraźniejszy, formę twierdzącą, więc czasownik naszej polskiej czynności "pić" odmienia się po japońsku w sposób taki, że powstaje nam Nomimasu. Proste, prawda? Lecz do tego dochodzi odmiana imiennego łącznika jakim jest "desu" czyli "byc". Więc do każdego numerku 1-4 dopiszę jaki imiennik. Pamiętaj jednak, że czasownik "pić" ... to tylko przykład. :)


1. Desu

2. Dewa arimasen

3. Deshita

4. Dewa arimasen deshita

Składnia SOV

(podmiot + partykuła kierunku/posiadania, dopełnienie + partykuła kierunku/celu, orzeczenie + opcjonalnie końcówka trybu przypuszczającego)
z opcjonalnie pomijalnym podmiotem powoduje, że polskie zdanie "Idę do sklepu" de facto brzmi po japońsku "(Ja) Sklep do iść",
"Jeśli pojedziesz do Japonii..." --------> "(Ty) Japonia do jechać jeśli..."

Przysłówek i partykuła

Japońskie przysłówki i partykuły są nieodmienne. Najpopularniejsze przysłówki, przeczenia, twierdzenia, partykuły:

                              koko - tu                                                             hai - tak                                                                  

                              

                              soko - tam                                                           może - kamoshiremasen

                            

                              asoko - tam (dalej)                                              nie - iie

                              ima - teraz                                                           wczoraj - kino (a akcentem nad o)

                              ato de - potem                                                      jutro - ashita

                              mo (z akcentem nad o) - już                                 zawsze - itsumo

                              mada - jeszcze                                                      kiedyś - itsuka

                              kyo (z akcentem nad o) - dzisiaj

• wa - partykuła tematu zdania (jeżeli chodzi o...; Watashi wa Jan desu... - Jeżeli chodzi o mnie, to mam na imię Jan.)

• ga - partykuła podmiotu (znaczenie podobne do "wa", ale mniej emfatyczne)

• ni - partykuła miejsca (w - oznacza, że dany stan zachodzi w konkretnym miejscu: Ie ni imasu - Jestem w domu), destynacji (Nagoya ni ikimasu - Jadę do Nagoi), czasu (schichi ji ni - o godzinie siódmej)

• de - partykuła miejsca (oznacza czynność zachodzącą w danym miejscu: Kawa de oyogimasu - Pływam w rzece), narzędnik (pen de kakimasu - piszę długopisem; genkin de haraimasu - płacę gotówką.)

• e - partykuła kierunku (Nagoya e ikimasu - Jadę w kierunku Nagoi, tzn. nie tylko do samego miasta, ale raczej w jego okolice; także: asoko no seki e dozo - Proszę [usiąść] na tamtym miejscu)

• kara - z, od (Nihon kara kimashita - przyjechałem z Japonii; ashita kara -od jutra)

• made - do (Shibuya made - do [stacji] Shibuya, kin'yobi made - do piątku)

• wo - partykuła biernika (Kore wo onegai shimasu - Proszę/Wezmę to)

UWAGA!!! W przypadku tej partykuły nie wymawiamy byt dokładnie początkowego "Ł" ale jedynie "zaokrąglamy" samogłoskę "o" tak, aby dało się wyslyszeć delikatne "Ł" na początku.

• ka - partykuła pytająca. Uwaga: jeżeli zdanie kończy się na partykułę "ka", w japońskim zapisie standardowo nie stosuje się znaku zapytania - sama partykuła spełnia jego funkcję, zmieniając całe zdanie z twierdzącego na pytające; natomiast gdy partykuła "ka" nie występuje na końcu zdania, jak to ma często miejsce w sytuacjach nieformalnych, stosuje się w zapisie znak zapytania, aby pokazać, że zdanie jest pytaniem, a nie twierdzeniem.

• no - partykuła dopełniacza, tworzy zaimki dzierżawcze (Watashi no - moje, Nihon no - japoński/a/e)

Mata ne! :)