Witaj, o to druga częśc sagi "Uczymy się języka japońskiego" niżej znajdziesz link do części pierwszej.
Uczymy się japońskiego I - zaimki, rzeczowniki, czasowniki i przymiotniki
Dzisiaj omówię kolejnosc wyrazów w zdaniach gdyż różni się ona od układania zdań po polsku. Jaka to różnica?
Szczegółowo o tych częściach zdania będziemy mówić w następnych lekcjach, tu natomiast podkreślę główne różnice i podobieństwa do języka polskiego.
W języku polskim szyk wyrazów w zdaniu jest następujący:
gdzie Jaś jest głównym bohaterem zdania, czyli podmiotem zdania; czynność, którą wykonał (odrobił) jest tu orzeczeniem, a zadanie jako rzeczownik nie będący bohaterem zdania - jest dopełnieniem.
W języku japońskim kolejność wyrazów w zdaniu ma postać:
a to samo zdanie będzie miało postać:
Tak więc musimy jedynie zapamiętać, że w języku japońskim czynność występuje na końcu zdania, przy czym do tej grupy wyrazów powinniśmy również zaliczyć japońskie "desu".
To tyle na temat różnic w szyku zdania pomiędzy językiem japońskim a polskim. Teraz powiemy sobie o podobieństwach. :) (kiedyś trzeba, prawda? xD)
Uczymy się japońskiego I - zaimki, rzeczowniki, czasowniki i przymiotniki
Dzisiaj omówię kolejnosc wyrazów w zdaniach gdyż różni się ona od układania zdań po polsku. Jaka to różnica?
Szczegółowo o tych częściach zdania będziemy mówić w następnych lekcjach, tu natomiast podkreślę główne różnice i podobieństwa do języka polskiego.
W języku polskim szyk wyrazów w zdaniu jest następujący:
Język polski:
PODMIOT → ORZECZENIE → DOPEŁNIENIE
W języku japońskim kolejność wyrazów w zdaniu ma postać:
Język japoński:
PODMIOT → DOPEŁNIENIE → ORZECZENIE
PODMIOT → DOPEŁNIENIE → ORZECZENIE
Tak więc musimy jedynie zapamiętać, że w języku japońskim czynność występuje na końcu zdania, przy czym do tej grupy wyrazów powinniśmy również zaliczyć japońskie "desu".
To tyle na temat różnic w szyku zdania pomiędzy językiem japońskim a polskim. Teraz powiemy sobie o podobieństwach. :) (kiedyś trzeba, prawda? xD)
Pomijanie wyrazów w zdaniu przedstawia się następująco.Tak samo jak w języku polskim, a w przeciwieństwie do innych języków, w języku japońskim możemy sobie pozwolić na pominięcie tych części, które wynikają z kontekstu, a więc są dla naszego rozmówcy oczywiste. Podobnie jak w poniższym przykładzie wyraz w klamrach {Ja} jest nieużywany:
choć akurat w przypadku języka polskiego orzeczenie "pojadę" jest odmienione w osobie pierwszej, więc "Ja" jest zupełnie niepotrzebne. Jak pamiętamy z wcześniejszej części o rzeczownikach japońskich, nie odmieniają się one przez osoby. Mimo to powyższe zdanie wyglądać będzie podobnie - z pominięciem podmiotu, który wynika z kontekstu:
Zwróć przy okazji uwagę, że orzeczenie - czasownik いきます (ikimasu) zgodnie z regułą przedstawioną wyżej znajduje się na końcu zdania, podczas gdy w zdaniu polskim "pojadę" znajduje się zaraz po podmiocie "ja", który pominęliśmy.
Myślę, że to krótkie wprowadzenie wystarczy Ci, aby zrozumieć różnicę szyku zdań japońskich i polskich oraz podobieństwa w sposobie opuszczania w zdaniu wyrazów, które, wynikając z kontekstu, są po prostu zbędne.
Jak na razie to tyle, ponieważ co za dużo to nie zdrowo, a o tym można pisac i pisac podając poszczególne przykłady, kto idzie spac to Oyasumi! [dobranoc].
Mam nadzieję, że pomogłam jakos w miarę bardziej sympatyczny sposób wyjasnic co nie co.
{わたし は} にほん へ いきます。
{Watashi wa} Nihon he ikimasu.
Myślę, że to krótkie wprowadzenie wystarczy Ci, aby zrozumieć różnicę szyku zdań japońskich i polskich oraz podobieństwa w sposobie opuszczania w zdaniu wyrazów, które, wynikając z kontekstu, są po prostu zbędne.
Jak na razie to tyle, ponieważ co za dużo to nie zdrowo, a o tym można pisac i pisac podając poszczególne przykłady, kto idzie spac to Oyasumi! [dobranoc].
Mam nadzieję, że pomogłam jakos w miarę bardziej sympatyczny sposób wyjasnic co nie co.
Komentarze
Prześlij komentarz