Dawno nie dawałam żadnego postu, wybacz, po prostu oglądam dużo anime, nadganiam, za dużo chciałabym połknąć na raz. Tak...to jest efekt tego, że zafascynowała mnie Japonia i za szybko chciałabym wszystko wiedzieć, muszę się uspokoić bo będę wariatką na punkcie Japonii - tzw. Otaku z tego co wypowiedział się pan w sklepie z mangą itd. Nie wiem teraz już sama czy dążę do tego czy nie... nie chce też siedzieć w domu i oglądać tylko anime i czytać mangi... Więc powiedzmy, że Japonia to moje zainteresowanie...anime i manga to hobby... Tak, myślę, że to dobre spostrzeżenie.
Nie chcę oszaleć, po prostu bardzo interesuje mnie to wszystko...kuchnia, kultura i tak dalej i tak dalej...pewnie wszystko będzie widnieć tutaj, i tak pewnie nikt tego nie czyta prócz bliższych znajomych - to naturalne. Też bym wchodziła na blogi osób mi bliskich - to fajne uczucie mając kogoś kto pisze lub tworzy coś własnego.
Dzisiejszym tematem jest gejsza, nawet rozmyślałam, czy byc czy nie byc kiedyś gejszą...a chociaż czy nie wyglądac jak ona, ale jednak przekonuje mnie styl lolity - bywa.
Więc kim jest gejsza???
Gejsza (jap. 芸者 geisha?) – jest osobą o umiejętnościach artystycznych; termin powstał w epoce Tokugawa.
Składa się on z wyrazu gei (sztuka) i sha (osoba). W dialekcie regionu Kansai (w tym Kioto) używa się terminu geiko - gei (sztuka) i ko (kobieta). Chodzi tu o osobę uprawiającą tradycyjne, japońskie rodzaje sztuki, innymi słowy - artystę.
Tradycja gejszy wywodzi się od mężczyzn-błaznów taiko-mochi lub hōkan (odpowiedników występujących w szlacheckiej Polsce błaznów). W późniejszych czasach dołączały do tego zawodu kobiety, dla odróżnienia zwane onna-geisha czyli "kobieta gejsza". Obecnie gejszami zostają wyłącznie kobiety.
Gejsze zamieszkują w domach zwanych okiya (w Tokio geishaya), a chadzają na przyjęcia głównie do tradycyjnych herbaciarni ochaya. Gejsze są ekspertkami w zakresie cha-no yu (ceremonii herbacianej). Początkowo ubierały się bardzo skromnie, choć ze smakiem i chlubiły się su-gao, czyli twarzą bez makijażu. W opinii Japończyków uchodziły za ideał bijin (pięknej kobiety).
Gejsze odgrywały znaczącą rolę w gospodarce i polityce Japonii. W epoce Meiji mówiono, że ambitny urzędnik powinien mieć dwa cele w życiu: wziąć za żonę gejszę i zostać ministrem. Jednak nawet gejsze nie będące żonami urzędników posiadały ogromne wpływy. Przykładem były np. O-koi-san (oficjalna metresa księcia Tarō Katsury), czy Momokichi (kochanka księcia Tomomiego Iwakury).
W ostatnich latach gejsz przybywa, głównie w Kioto. Spowodowane to zostało promocją tradycji przez rząd Japonii i coraz łatwiejszy dostęp do pełnienia tego zawodu. Gejsze są ważnym elementem japońskiej kultury.
Nie chcę oszaleć, po prostu bardzo interesuje mnie to wszystko...kuchnia, kultura i tak dalej i tak dalej...pewnie wszystko będzie widnieć tutaj, i tak pewnie nikt tego nie czyta prócz bliższych znajomych - to naturalne. Też bym wchodziła na blogi osób mi bliskich - to fajne uczucie mając kogoś kto pisze lub tworzy coś własnego.
Dzisiejszym tematem jest gejsza, nawet rozmyślałam, czy byc czy nie byc kiedyś gejszą...a chociaż czy nie wyglądac jak ona, ale jednak przekonuje mnie styl lolity - bywa.
Więc kim jest gejsza???
Gejsza (jap. 芸者 geisha?) – jest osobą o umiejętnościach artystycznych; termin powstał w epoce Tokugawa.
Składa się on z wyrazu gei (sztuka) i sha (osoba). W dialekcie regionu Kansai (w tym Kioto) używa się terminu geiko - gei (sztuka) i ko (kobieta). Chodzi tu o osobę uprawiającą tradycyjne, japońskie rodzaje sztuki, innymi słowy - artystę.
Czyli - gejsza jest artystką...wielu z was pewnie twierdzi, że damulką to towarzystwa. Otóż ok, zależy jak na to kto spojrzy...na pewno nie jest tzw. nowocześnie - dziwką. :) podkreślam - NIE JEST
Gejsze jak wiadomo są mistrzyniami w sztuce konwersacji, tańca, śpiewu i gry na tradycyjnych instrumentach japońskich (np. na shamisenie). Zajmują się też kaligrafią, ikebaną i innymi sztukami japońskimi. Zanim kobieta zostanie gejszą musi przejść 6-sześcioletni okres bycia maiko.
Tradycja gejszy wywodzi się od mężczyzn-błaznów taiko-mochi lub hōkan (odpowiedników występujących w szlacheckiej Polsce błaznów). W późniejszych czasach dołączały do tego zawodu kobiety, dla odróżnienia zwane onna-geisha czyli "kobieta gejsza". Obecnie gejszami zostają wyłącznie kobiety.
Gejsze są sprzedajnymi kobietami ale nie w takim znaczeniu jak wyobrażają to sobie często Europejczycy i Amerykanie. Gejsze to zasadniczo tancerki, które były od wczesnej młodości kształcone w tańcu, śpiewie i grze na trzystrunowej gitarze samisen, bębenku lubflecie. Uczyły się także dobrych manier, poznawały literaturę i poezję.
Gejsze zamieszkują w domach zwanych okiya (w Tokio geishaya), a chadzają na przyjęcia głównie do tradycyjnych herbaciarni ochaya. Gejsze są ekspertkami w zakresie cha-no yu (ceremonii herbacianej). Początkowo ubierały się bardzo skromnie, choć ze smakiem i chlubiły się su-gao, czyli twarzą bez makijażu. W opinii Japończyków uchodziły za ideał bijin (pięknej kobiety).
Gejsze odgrywały znaczącą rolę w gospodarce i polityce Japonii. W epoce Meiji mówiono, że ambitny urzędnik powinien mieć dwa cele w życiu: wziąć za żonę gejszę i zostać ministrem. Jednak nawet gejsze nie będące żonami urzędników posiadały ogromne wpływy. Przykładem były np. O-koi-san (oficjalna metresa księcia Tarō Katsury), czy Momokichi (kochanka księcia Tomomiego Iwakury).
W ostatnich latach gejsz przybywa, głównie w Kioto. Spowodowane to zostało promocją tradycji przez rząd Japonii i coraz łatwiejszy dostęp do pełnienia tego zawodu. Gejsze są ważnym elementem japońskiej kultury.
Komentarze
Prześlij komentarz